Ονειρεύομαι μικρές αλλαγές, και αργότερα μεγαλύτερες.
Ονειρεύομαι αλλαγές σε απλά πράγματα, αρχικά. Κι έπειτα και σε πιο σύνθετα.
Για την πόλη μου και τη χώρα μου.
Ονειρεύομαι να μην μαζεύουμε σκουπίδια στα σχολεία και σε άλλα μέρη ως εθελοντές, επειδή δεν θα τα πετάμε εκ των προτέρων κάτω.
Ονειρεύομαι περισσότερους και πιο πυκνά κάδους και καλαθάκια απορριμμάτων, οι οποίοι θα αδειάζουν τακτικά από τους αρμόδιους φορείς, ώστε να μην έχουν δικαιολογία, όσοι τα πετούν, ότι ήταν ήδη γεμάτοι.
Ονειρεύομαι να μην ξανασυναντήσω σκουπίδια και μπάζα παρατημένα σε χωματόδρομους επειδή κάποιοι δεν ήθελαν να τα ρίξουν στους κάδους λίγα μέτρα πιο κάτω.
Ονειρεύομαι συμπολίτες που όταν παρκάρουν το αυτοκίνητο τους, υπολογίζουν την απόσταση που χρειάζεται για να μπορέσουν να ξεπαρκάρουν άνετα ή να ανοίξουν τις πόρτες τους, και όχι να το αφήνουν στη μέση του κενού που βρίσκουν. Συχνά κάποιος φεύγει και θα χωρούσαν έτσι δύο αυτοκίνητα αντί για ένα.
Ονειρεύομαι να μην καπνίζει κανένας οδηγός λεωφορείου, καθώς και να μην μιλούν στο κινητό κρατώντας το τιμόνι με το ένα χέρι.
Ονειρεύομαι κανένα παιδί σε αυτοκίνητο να μην αναγκάζεται να εισπνέει τον καπνό των γονιών του.
Ονειρεύομαι παιδιά που παίζουν περισσότερο, στο σχολείο και το απόγευμα σε γήπεδα και αλάνες.
Ονειρεύομαι περισσότερα πάρκα, γήπεδα, αλάνες και χώρους άθλησης για τα παιδιά. Συχνά ο περιβάλλον χώρος κινητοποιεί και αλλάζει συνήθειες.
Ονειρεύομαι στάδια και χώρους άθλησης που μένουν ανοικτά έως αργά το βράδυ ώστε να αθλούνται οι κάτοικοι πιο αργά ή νωρίς το πρωί με ασφάλεια.
Ονειρεύομαι προπονητές που έως την ηλικία των 13 ετών τουλάχιστον οδηγούν τα παιδιά στην αγάπη για οποιοδήποτε άθλημα και δεν επικεντρώνονται κυρίως στο αποτέλεσμα και τη νίκη. Θα έρθουν και αυτά στην ώρα τους.
Ονειρεύομαι δρόμους χωρίς λακκούβες. Και όταν πρέπει να γίνει κάποιο έργο, να το επαναφέρει ο εργολάβος στην πρότερη κατάσταση, όπως ορίζει ο νόμος. Αυτό που γίνεται έως τώρα απέχει πολύ από την πρότερη κατάσταση.
Ονειρεύομαι περισσότερες και πιο πυκνές τουαλέτες στην Εγνατία οδό που να είναι καθαρές και να διαθέτουν σαπούνι και χαρτί.
Ονειρεύομαι μια πόλη που οι πολίτες δεν θα παρκάρουν μπροστά από το καφέ ή τον φούρνο της γειτονιάς, κλείνοντας τον δρόμο και κόβοντας την ορατότητα στα διερχόμενα οχήματα, για να μην περπατήσουν λίγα μέτρα.
Προσδοκώ να γίνουν τα αυτονόητα, οικονομικά και απλά όνειρά μου πραγματικότητα.
Έγκαιρα, πριν φύγουν και άλλα νέα παιδιά στο εξωτερικό, όχι φυσικά, μόνο, για τους παραπάνω λόγους.
Ονειρεύομαι και ελπίζω!
Και θα εξακολουθώ να ονειρεύομαι και να διεκδικώ μ΄΄μέχρι να γίνουν τα παραπάνω, και άλλα, πραγματικότητα.
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά και υπάρχει χώρος και για μεγαλύτερα όνειρα. Για την πόλη μας και τη χώρα μας.
Δημήτρης Τζεφαλής
